معرفی تالاب های بین المللی ایران
ایران دارای انواع گوناگونی از تالاب هاست که اهمیت آنها در زمینه تنوع زیستی در جهان کم نظیر و در خاورمیانه بی بدیل است. سطح وسیعی از کل کشور پهناور ایران را مناطق بیابانی و نیمه بیابانی فراگرفته است که خود بر نقش و ارزش حیاتی این زیستگاههای آبی به مقدار چشمگیری می افزاید. تاکنون بهره برداری از منابع آب به گونه ای بوده است که تالاب ها و اکوسیستم های آبی گزینه ای برای برداشت آب بوده اند و معمولا آب اضافه بر نیاز حوضه به آنها تخلیه شده است. نتیجه این شرایط، آسیب دیدن بسیاری از تالاب های کشور، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک بوده است. این شرایط در سالهای کم آبی نیز تشدید شده است. این در حالی است که تالاب ها از غنی ترین اکوسیستم های جهان هستند و افزون بر منافع متعدد در سطح محلی و ملی در سطح بین المللی نیز دارای کارکردهای متعددی هستند.
هم اکنون ایران دارای ۲۴ تالاب بین المللی به شرح زیر است:
- تالاب گمیشان،
- مجموعه ]لاگل، آلماگل و آجی گل در گلستان،
- شبه جزیره میانکاله و خلیج گرگان در مازندران،گلستان،
- امیرکلایه،
- آب بندآنهای فریدونکنار، ازباران و سرخرود در مازندران،
- مجموعه تالاب انزلی،
- کولاب بندر کیاشهر و دهانه سفیدرود در گیلان،
- قوریگل در آذربایجان شرقی،
- تالاب دریاچه ارومیه،
- تالاب قوپی باباعلی،
- تالاب های یادگارلو، دورگهسنگی و شورگل در آذربایجان غربی،
- تالاب نیریز و کمجان،
- دریاچه پریشان و دشت ارژن در فارس،
- تالاب شادگان، خوراالمیه و خور موسی در خوزستان،
- هامون صابری و هامون هیرمند،
- هامون پوزک،
- تالاب خلیج گواتر و خور باهو در سیستان و بلوچستان،
- خور خوران،
- مجموعه رودهای شور، شیرین و میناب،
- مصب رودهای گز و حرا،
- جزیره شیدور در هرمزگان،
- تالاب گاوخونی در اصفهان،
- تالاب چغاخور در چهارمحال و بختیاری و .
- تالاب کانی برازان در آذربایجان غربی. بهروزی راد ۱۳۸۷.
