آشنایی با کنوانسیون رامسر

تالاب، زیست بوم ارزشمندی است که در بین انواع زیستبـومهـای طبیعـی، کارکردهـای بـسیار گوناگونی دارد و علاوهبر حفاظت از تنوع زیستی، دارای ارزشهای طبیعی، اقتصادی و اجتمـاعی دیگری نیز هست. اهمیت تالاب، زمانی بیشتر مشخص مـی شـود کـه توجـه شـود کـه بـیش از یک سوم جمعیت جهان در حاشیه تالاب ها، رودخانه ها، برکه ها و سواحل زندگی می کنند. با وجوداین، همواره این زیست بوم ها با مخاطرات زیادی مواجه بوده اند که در این میان، تهدیـدات ناشـی از فعالیتهای انسانی، بیش از سایر عوامل، نظم و تعادل زیستی آن ها را برهم می زند. بحـث در خصوص جلوگیری از تخریب تالابها در اروپا در واقع زمینه ساز حرکت به سمت ایجاد چارچوبی حقوقی جهت حفاظت و نجات تالابها از خطر نابودی بود که این حرکت از سال ۱۹۶۲ میلادی آغاز شد و پس از سالها تلاش و برگزاری نشستهای مختلف، نهایتاً در سال ۱۹۷۱ میلادی به نتیجه رسید و اولین کنوانسیون مدرن زیست محیطی برای حفاظت از تالابها منعقد شد.کنوانسیون حفاظت از تالابهای دارای اهمیت بین المللی به ویژه به عنوان زیـستگاه پرنـدگان آبزی (کنوانسیون رامسر) ازجمله کنوانسیون های زیست محیطی بـین المللـیِ پیـشگام اسـت کـه حفاظت و استفاده معقول از تالابها به ویژه تالابهای مهم بین المللی را در دستور کار خود قـرار داده است و دولتهای عـضو را مکلـف کـرده تـا جهـت نیـل بـه ایـن هـدف از طریـق اتخـاذ سیاستهای ملی، محلی و منطقهای و نیز از طریق ارتقای همکاری بین المللی میـان یکـدیگر از یک سو و سایر نهادهای دولتی و غیردولتی از سوی دیگر، تلاش کنند.ایران ازجمله اولین کشورهایی است که به عضویت این کنوانسیون درآمد و در واقـع، افتخـار میزبانی اولین کنفرانس اعضای کنوانسیون را در شهر ساحلی رامسر در سال ۱۹۷۱ میلادی دارد. به همین سبب است که این سند با نام کشور ایران مزین شده است . در این کنفرانس، ۱۸ کشور حاضر، متن نهایی کنوانسیون را پذیرفتند که در سال ۱۹۷۵ مـیلادی لازم الاجـرا شـد. تـا سـال ۲۰۱۴ میلادی، ۱۶۸ کشور به این کنوانسیون پیوستند. ایران تا به حال ۲۴ سـایت تـالابی مهـم بین المللی خود را با مساحتی معادل ۱,۴۸۶,۴۳۸ هکتار در فهرست رامسر به ثبـت رسـانده و از این جهت، یکی از تعهدات اولیه و اصلی خود را به نحو نسبتاً خوبی ایفا کرده است.