کاراکال

کاراکال

نام علمی: Caracal caracal

نام انگلیسی: Caracal

وضعیت حفاظتی: کمترین نگرانی Least concern (LC)

مشخصات کاراکال:

کاراکال دارای جثه‌ای بزرگ‌تر از گربه‌ اهلی است. بدن کشیده و استوانه‌ای شکل، دست و پای بلند که پاها بلندتر از دست‌ها است، از مشخصه‌های ظاهری این پستاندار است. گوش‌ها بزرگ و مثلثی شکل با دسته‌ای از موهای سیاه و به طول تقریبی پنج سانتی‌متر در انتهای آن است. دم کوتاه و باریک حدود یک سوم طول سر و تنه است.

موهای پشت انبوه، کوتاه و به رنگ زرد شنی متمایل به قرمز تا دارچینی متمایل به قهوه‌ای با هاله‌ای سیاه رنگ دیده می‌شود. زیر بدن، چانه و گلو سفید است. بالای چشم‌ها و پشت گوش‌ها سیاه است. خط سیاه باریکی از گوشه‌های دهان به چشم‌ها امتداد دارد. طول سروتنه ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر، دم ۲۳ تا ۳۱ سانتی‌متر، ارتفاع ۳۸ تا ۵۰ سانتی‌متر و وزن ۶ تا ۱۹ کیلوگرم است.

عادات کاراکال:

کاراکال اغلب شبگرد است. اوایل غروب و صبح زود فعالیت بیشتری دارد و گاهی روزها نیز دیده می‌شود (در فصل زمستان روزها نیز به جست‌وجوی شکار می‌پردازد). به صورت انفرادی زندگی می‌کند و قلمرو وسیعی دارد. در زیر بوته‌ها، شکاف سنگ‌ها و حفره‌های طبیعی لانه می‌سازد و کف آن را با پشم و پر می‌پوشاند. معمولاً روزها در زیر بوته‌ها استراحت می‌کند. حیوان بسیار چابکی است، به طور عمودی به هوا می‌پرد و پرندگان را در هوا می‌گیرد.

موقعی که با دسته‌ای از پرندگان مواجه می‌شود، به سرعت تعدادی از آن‌ها را در زمین و هوا شکار می‌کند. کاراکال در برخورد با انسان و وسایل نقلیه حیوان بسیار ترسویی است، گاهی با مشاهده اتومبیل به شدت متوحش و بی‌حرکت می‌شود، به طوری که آن را می‌توان با دست گرفت. کاراکال به آسانی رام و تربیت می‌شود. در گذشته آن را برای شکار خرگوش، آهو، روباه و پرندگان تربیت می‌کردند.

پراکنش:

در اکثر مناطق بیابانی و استپی ایران مانند پارک ملی کویر، پارک ملی توران، منطقه حفاظت شده بهرام گور، ساغند یزد، عباس آباد نایین، پناهگاه حیات وحش نایبندان، سیستان و بلوچستان، خراسان، مسجد سلیمان و سر پل ذهاب در کرمانشاه مشاهده شده است. در سطح جهانی در آفریقا و آسیا پراکنش دارد.

زیستگاه: دشت‌ها و تپه‌ماهورهای مناطق بیابانی و استپی با پوشش گیاهی مناسب زیستگاه این پستاندار است.

رژیم غذایی:

از پستانداران کوچک به اندازه موش تا بزرگ به اندازه جبیر، پرندگانی نظیر هوبره، کبک، مارهای سمی و حشرات تغذیه می‌کند. به آب زیادی احتیاج ندارد و آب مورد نیاز را از بدن طعمه تأمین می‌کند.

 وضعیت حضور در تالاب: بومی تالاب گاوخونی