پایکا

نام علمی: Ochotona rufescens

نام انگلیسی: Afghan (Rufescent) Pika

وضعیت حفاظتی: کمترین نگرانی Least concern (LC)

مشخصات پایکا:

پایکا از نظر ظاهری شباهت زیادی به موش‌های بزرگ دارد، با این تفاوت که در این حیوان دم تقریباً از بین رفته است. گوش‌ بسیار کوچک و گرد است به طوری‌که پهنای گوش مساوی طول آن است. برخلاف خرگوش‌ها پاها زیاد بلند نیستند و تقریباً با دست‌ها مساویند. موها بلند، انبوه و نرم است. رنگ‌ موهای این حیوان متفاوت و غالباً رنگ پشت، شبیه رنگ محیط است و از خاکستری مخلوط با سیاه تا قرمز روشن تغییر می‌کند. نر و ماده هم‌شکل و تقریباً به یک اندازه هستند. طول سر و تنه ۱۵۰ تا ۱۸۰ میلی‌متر، پا ۲۹ تا ۳۴ میلی‌متر و وزن حدود ۵۰۰ گرم است.

عادات: 

پایکاها روزها فعال هستند. اغلب به صورت دسته جمعی، ولی با فاصله نسبتاً زیاد از یکدیگر زندگی می‌کنند. در زیر سنگ‌ها و صخره‌ها لانه می‌سازد و معمولاً در اطراف لانه علوفه زیادی جمع‌آوری می‌کند. ارتفاع و قطر علوفه جمع‌آوری شده گاهی به نیم‌متر می‌رسد.

در برخی از اوقات در حالی‌که یک شاخه گیاه را به دهان گرفته و به سمت لانه‌اش می‌دود مشاهده می‌شود. اغلب در نزدیک لانه در حال آفتاب گرفتن مشاهده می‌شود. پایکا خواب زمستانی ندارد. صدای خاصی شبیه سوت و یا عوعوی سگ دارد، در موقع صدا دادن خود را به جلو و عقب می‌کشد. پایکا ترسو نیست، نمی‌تواند سریع بدود و معمولاً با پرش‌های کوتاهی حرکت می‌کند.

پراکنش:

از خراسان تا کرمان، اصفهان، کردستان، تهران و سمنان و از نظر جهانی در آسیانه میانه مشاهده می‌شود.

زیستگاه: مناطق کوهستانی تا ارتفاعات بالاتر از ۳۰۰۰ متر زیستگاه مناسبی برای این پستاندار است.

رژیم غذایی: پایکا گیاه‌خوار است و معمولاً از برگ و شاخه بوته‌ها تغذیه می‌کند.

وضعیت حضور در تالاب: بومی به تعداد کم در تالاب گاوخونی