زرده پر سرسیاه
نام علمی: Emberiza melanocephala
نام انگلیسی: Black-headed Bunting
وضعیت حفاظتی: کمترین نگرانی Least concern (LC)
مشخصات زرده پره سر سیاه:
طول بدن زردپره سرسیاه ۱۵.۵ تا ۱۷.۵ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۲۶ تا ۳۰ سانتی‌متر است. زردپره‌ای درشت جثه به رنگ‌های زرد، سیاه و بلوطی است و منقاری قوی به رنگ خاکستری و بال‌ها و دمی به نسبت بلند و تیره رنگ دارد. پرنده ماده با ماده زردپره سرسرخ شباهت بسیار زیادی دارد به نحوی که آمیختگی به طور معمول بین این دو گونه بروز می‌کند و افراد دورگه حد واسط فراوانی تا کنون گزارش شده‌اند. نر و ماده متفاوت و پرنده نر دارای تغییرات فصلی است. پرنده‌ای اجتماعی است و زمستان‌ها اغلب در دسته‌های بزرگ به دور هم جمع می‌شوند.
پروازی قوی شبیه به سایر زرد‌پره‌ها دارد که با حرکات موجی شکل همراه می‌شود. جوجه‌آوری از اواخر اردیبهشت و با تشکیل قلمرو یا در گروه‌های کوچک در مجاورت سایر گروه‌ها در مناطق باز با پوشش لکه‌ای تنک، کشت‌زارها و گاهی درخت‌زارها آغاز می‌شود. احتمالاً چند همسری (یک نر با چند ماده) است. معمولاً چهار تا پنج و به ندرت شش تا هفت تخم می‌گذارد. معمولاً دو دسته تخم در هر دوره جوجه‌آوری می‌گذارد.
پراکنش زرده پره سر سیاه:
به تعداد فراوان در نواحی شمال غربی کشور، همچنین شرق البرز تا منطقه شاهرود در استان سمنان و در نواحی جنوب غربی کشور در امتداد زاگرس تا ارتفاعات استان کرمان تابستان گذرانی می‌کند. همچنین به تعداد اندک در کوه تفتان و منطقه وسیعی در شرق استان سیستان و بلوچستان جوجه‌آوری می‌کند. به تعداد فراوان در زمان مهاجرت بهاره در جنوب استان سیستان و بلوچستان، سواحل خلیج فارس و استان خوزستان دیده می‌شود ولی در زمان مهاجرت پاییزه به ندرت دیده می‌شود.
زیستگاه:
مناطق باز مانند کشت‌زارهای هموار با درختان و بوته‌های پراکنده، درخت‌زارهای باز با زیر اشکوب بوته‌ای، باغ‌های زیتون، تاکستان‌ها، بیشه زارهای حاشیه رودخانه‌ها و دامنه‌های پوشیده شده با پوشش درختچه‌ای را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
رژیم غذایی: بیشتر از بذر گیاهان و سایر مواد گیاهی و در دوره جوجه‌آوری از بی مهره‌ها نیز تغذیه می‌کند.
وضعیت حضور در تالاب: زردپره سرسیاه در بهار و تابستان در حاشیه‌ی تالاب گاوخونی و قسمت‌هایی که درختچه وجود دارد در تعداد اندک و به صورت تنها یا جفتی قابل مشاهده است.
