سهره خاکی (بیابانی)

نام علمی: Rhodopiza obsoleta

نام انگلیسی: Desert Finch

آخرین وضعیت حفاظتی: LC

مشخصات سهره خاکی:

طول بدن سهره خاکی ۱۳ تا ۱۴ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۲۵ تا ۲۷.۵ سانتی‌متر است. سهره‌ای به نسبت درشت جثه و خاکی رنگ با منقار کوتاه و ضخیم و دم بلند و دو شاخه است. نر و ماده متفاوت و دارای تغییرات فصلی اندک هستند. پروازی سبک و موجی شکل دارد. این پرنده تک همسر است و جوجه آوری‌اش از اوایل فروردین آغاز می‌شود. آشیانه به شکل کاسه‌ای از ساقه‌ها و شاخه‌ها، علوفه و ریشک‌ها است که دورنش را با علوفه نرم، مو و پشم می‌پوشاند. معمولاً ۵ تا ۶ و به ندرت ۴ تا ۷ تخم می‌گذارد.

پراکنش:

تابستان‌گذران معمول دامنه‌‌های جنوبی البرز از استان قزوین به طرف سمنان تا خراسان و مقیم کوه‌پایه‌های زاگرس از استان لرستان و خوزستان تا ارتفاعات استان کرمان است. همچنین گزارشاتی از حضور این پرنده در زمستان از دشت ترکمن صحرا نزدیک تالاب آجی گل در استان گلستان، در میانکاله در استان مازندران، در استان‌های سمنان و تهران و همچنین در خراسان و حوضه سیستان نزدیک زابل در دست است.

زیستگاه:

دشت‌های باز و شیب‌دار در نواحی بیابانی و نیمه بیابانی، واحه‌ها، درخت‌زارها و بوته‌زارهای تنک و باز و اطراف روستاها، کشت‌زارها و باغات را به عنوان زیستگاه انتخاب می‌کند.

رژیم غذایی: از بذرها و سایر قسمت‌های گیاه و در دوره جوجه آوری تا حدودی از حشرات تغذیه می‌کند.

وضعیت حضور در تالاب:

سهره خاکی به صورت بومی و در تمام سال در حاشیه‌ی تالاب گاوخونی و قسمت‌هایی که درختچه وجود دارد در تعداد اندک و در قالب گروه‌های کوچک دیده میشود.